Kathmandu

Zaterdag vertrokken naar Nepal. Het afscheid op Schiphol was best emotioneel. Dat is ook gelijk weer mooi aan zox92n expeditie. Je zegt dingen tegen elkaar die je in het dagelijks leven niet zo snel zegt. Het was superleuk dat zoveel mensen de moeite hebben genomen om mij uit te zwaaien. Dank daarvoor!

Tijdens de vlucht gaf de piloot op een bepaald moment de hoogte door. Dat was niet veel hoger dan de top van de Cho Oyu… Op dat moment leek het redelijk krankzinnig om naar de kruishoogte van een jumbojet te klimmen -;).

Kathmandu voelt een beetje als thuiskomen. Toch blijft de stad verassend. Er gebeurt zo ontzettend veel op straat. De toeristische trekpleisters ken ik nu wel zo’n beetje. Daardoor heb ik alle tijd gehad om op mijn gemak de stad te beleven. En Kathmandu is fantastisch, de kleur, de mensen, de geur, het verkeer, de contrasten, ik heb het naar mijn zin.

De eerste avond gegeten met een bont gezelschap aan klimmers. Een paar van mijn expeditie, maar ook Everest en Makalu gangers. Zoals altijd met klimmers onderling wordt er gesproken over toekomstige (gezamenlijke) klimplannen…. waar hoogstwaarschijnlijk nooit iets van terecht gaat komen.

Er zitten een paar aardige cracks tussen, een Zweedse jongen was een paar maanden geleden nog samen met Wilco van Rooijen op de K2.

De dag daarna bezoek gehad van Elisabeth Hawley. Hawley is een begrip in de klimwereld van Nepal. Zij is een gepensioneerd Reuters correspondente, die sindsdien de klimstatistieken van 8000-ers bijhoudt. Alles moesten we doorgeven aan een van haar medewerkers, route, kampen, zuurstof etc etc. Na de expeditie komen ze opnieuw. Als het lukt verdienen we een plekje in de statistieken van haar van haar nieuwste boek. Thuis kan ik ook eens op mijn gemak uitzoeken hoeveel Nederlanders de Cho Oyu al beklommen hebben. Ik gok zo tussen de 15 a 20.

Vervolgens na een jaar mijn expeditiespullen opgehaald die ik vorig jaar heb opgeslagen. Das nog best lastig in een loods met 300 van dezelfde blauwe tonnen… Bij het openen bleek dat er enkele nieuwe vormen van leven zijn ontstaan in de ton…

Morgen ga ik op trektocht en blijft het stil tot 8/9 april. Ik ga in ieder geval samen met mijn Zweedse expeditiegenote de trektocht maken. De omstandigheden op de Cho Oyu lijken gunstig. Afgelopen winter is erg droog geweest, waardoor de sneeuw waarschijnlijk goed begaanbaar is. Vandaag las ik op ad.nl dat grens met Tibet Zondag echt weer open gaat!