“Vertigo I can handle alright — It’s horizonto that drives me nuts.” — Jim Lubell

Het is nauwelijks 7.30 uur als de klimgroep het vliegveld van Kathmandu binnen loopt. In een choas van tassen, dozen, dufffels en mensen beweeg ik mij voort. Lukla is een klein vligeveldje in de bergen. Vanaf daar is het zo’n 1,5 week lopen naar het basiskamp van de Everest. Vluchten zijn sterk afhankelijk van het weer. Piloten hebben zicht nodig om te kunnen landen. In de wolken zitten rotsen tenslotte! Deze keer zit alles mee, eigenlijk kunnen we in een keer het vliegtuig in. De vier Fransen trekkers kijken wat onwetend naar de watjes die ze aangeboden krijgen door de stewardess in het kleine vliegtuigje. Dankbaar prop ik de watten in mijn oren tegen het kabaal van de motor van het vliegtuig. 40 minuten later zet de piloot het vliegtuig met gierend kabaal aan de grond.

Lees meer…

“My mind is in a state of constant rebellion. I believe that will always be so.” 
― George Mallory, Everest climber 1924-

Op 5 april is het dan eindelijk zo ver, ik vertrek naar Nepal voor mijn nieuwe Everest expeditie. Op Zestienhoven is de kern van mijn vriendengroep en familie aanwezig om mij uit te zwaaien, hoe tof dat ze de die moeite (weer) hebben genomen!

In het vliegtuig glijdt alle stress en hectiek van de voorbereiding langzaam van mijn schouders. Wonder boven wonder is het weer gelukt om sponsoring te vinden voor mijn expeditie. De voorbereiding was zwaar en druk, zowel fysiek, mentaal als logistiek. Eindelijk hoeft niet alles meer in de hoogste versnelling. Eindelijk naar een prikkelarme omgeving als Everest Base Camp.

Naast mij in het vliegtuig zit een zwaarlijvige vrouw die zwaar ademend over mijn stoel hangt. Voor mij het type passagier dat direct de stoel maximaal achteruit zet zodra het lampje uitgaat. Ik probeer mij niet te ergeren, wat maar ten dele lukt. Ik blader wat in een tijdschrift tot mijn oog valt op een artikel in psychologiemagazine over stoppen of doorgaan met dingen. Grofweg weeg je die beslissing langs drie punten; 1. Onvrede met de huidige situatie. 2. Aantrekkelijkheid van het alternatief. 3. De investeringen tot nu toe. Pas als de droom ten koste gaat van mijn geluk of relatie stop ik. Zo raar is om weer terug te gaan! In de bergen vind ik mijn geluk, daar is geen alternatief voor. De investeringen tot nu toe zijn allesoverheersend. Soms denk ik dat ik niet wil, maar ik kan niet zonder. Het gevoel dat mijn zintuigen op scherp staan vind ik in de bergen. Ik ben er in leven, terwijl ik thuis alleen maar besta.

Lees meer…