Every mountain top is within reach if you just keep climbing.” ― Barry Finlay

Voor een paar dagen leid ik het leven van een gepensioneerde op 5300 meter hoogte. Ik heb er aanleg voor. Ik spreid mijn taken zorgvuldig over de dag, heb weinig te doen maar verveel mij geen moment. Terwijl ik net mijn handwasje aan de binnenkant van mijn tent heb opgehangen, roept expeditieleider Arnold Coster of ik mee ga naar onze buren, een Chinese expeditie. Meer en meer wordt de Everest het domein van Chinese en Indiase klimmers. Westerse klimmers zijn in de minderheid. Westerse aanbieders verliezen langzaam maar zeker markt. Bij de Chinezen aangekomen krijgen we peperdure thee geserveerd in schaaltjes van €1500 per stuk. Eerlijk gezegd had ik de schaaltjes nog laten staan als ze €2,95 bij de Xenos hadden gekost, maar ach! Ik scan de vriendelijk lachende Chinese gezichten, en vraag mij af wat een goed onderwerp is om het gesprek te openen. De keer dat ik bij een theeceremonie werd opgelicht in Peking lijkt mij geen goed idee. Net als het kritische boek dat ik laatst over Mao heb gelezen, of de vraag waarom ze de Everest niet vanuit  “hun” Tibet-China beklimmen. Het probleem lost zichzelf op, nadat de thee is vervangen door whiskey komen de verhalen vanzelf los. Klimmersverhalen. Tikje sterk, maar dat geeft niets! Dampende schalen met Chinees eten komen binnen (lekker!!). Ik krijg de Chinezen aan het lachen door als een echte Hollandse boer te vragen om een lepel. We besluiten de bijeenkomst met de volgende afspraak, als wij zorgen voor drie levende kippen, maken de Chinezen hun lokale specialiteit voor ons. We gaan het proberen!

In de daarop volgende dagen daal ik af naar het  lager gelegen dorpje Dingboche  op 4300 meter. Eerder was ik hier tijdens mijn 2012 expeditie. Gelukkig is mijn surrogaat sherpa moeder nog steeds degene die de lodge runt.  En haar “Dingboche Fried Chicken” staat nog op het menu. Ik werk borden pasta als ontbijt weg, eten drie keer per dag taart, bussen Pringles  en drink weer eens koffie. Voor het aantal calorieën dat ik wegwerk schaamt de gemiddelde RTL Obese deelnemer zich. Maar het heeft een doel, het verloren gewicht aankomen en wat reserves kweken. Tijdens de topronde is het niet ongewoon om 8-10 kg lichaamsgewicht te verliezen.  Het is goed om weer eens in beweging te komen en in een bed te slapen bij een normale temperatuur. Met een volle tank loop ik in twee dagen weer terug naar Basecamp.

In het basiskamp is topkoorts uitgebroken. Na jaren voorbereiden en weken van expeditie komt het einddoel in zicht. Dat leidt tot een soapserie op 5300 meter. Het is een relatief rustig jaar op de Everest maar als iedereen tegelijk omhoog gaat wordt het te druk. Aan het einde van het klimseizoen, kort voor de moesson invalt zijn er vaak een aantal dagen van stabiel mooi weer. De jetstream winden die op 8.850 meter waaien luwen. Het punt is, niemand weet wanneer en hoeveel dagen het weer goed is. Iedere weersvoorspelling is gebaseerd op een onnauwkeurig computermodel. Er zijn geen weerstations of historische data. Dat maakt het beste weerbericht nog steeds onbetrouwbaar.
Iedereen wil een rustige topdag met goed weer. De eerste mooi weer dagen zijn altijd het drukste. Maar te lang wachten kan beteken dat je enige kans op de top verkeken is. Veel klimmers worden hier heel zenuwachtig van en gaan te vroeg omhoog voor hun toppoging. Sommige organisaties lekken met opzet verkeerde informatie over weerberichten en data voor toppogingen. Vijf jaar geleden kreeg ik hier enorm de kriebels van, inmiddels hebben meerdere expedities een prima relativeringsvermogen opgeleverd. Het heeft geen zin om mij te laten afleiden door allerlei randzaken. Ik wil perse niet op de eerste mooi weer dagen klimmen. Van 2012 weet ik hoe druk het kan zijn en wat voor drama hier uit voort kan komen. Iemand helpen die in nood is gaat wat mij betreft altijd voor een eigen top. Maar soms is het goed om te zorgen dat je niet in de buurt bent van iemand waarvan de kans net wat groter is dat hij/zij zich in de nesten werkt.

Geduld, tact en focus. Nog heel even. Voorlopig gaat het gesmeerd. Bergbeklimmen is geen wedstrijd, op hoogte is jezelf onnodig uitputten zelf gevaarlijk. Natuurlijk geeft het wel vertrouwen dat ik tot nu minimaal bij de kopgroep in de hoogtekampen aan komt. Mijn zuurstofsaturatie geeft prachtige waarden aan. Maar garantie krijgt niemand. In 2012 was bij de sherpa’s het minste geld terug te verdienen door op mij in te zetten. Ik haalde het niet, de nummer laatst op de lijst wel. Maar toch, Sagarmatha, de moedergodin van de aarde het toestaat lukt het! In gedachten zet ik de laatste stappen en schreeuw het uit. De laatste planning is 15 mei omhoog, 19 mei de top.

De expeditie is te volgen door mijn Facebook te liken of door linksonderin op mijn website een mailadres achter te laten. De laatste nieuwtjes rond mijn toppoging staan als eerste op Twitter; ericarnold8850. Jullie satelliet smsen via mijn site geven steun en kracht, dank!

Tot slot, het doel van mijn expeditie is niet alleen de top bereiken en veilig terugkomen. Ik wil zoveel geld inzamelen in strijd tegen de genadeloze spierziekte ALS . Specifief voor het genetisch Project MinE. Als je mijn verslagen met plezier leest, ik zou het fantastisch vinden als jij een donatie doet Ieder bedrag is welkom! Zie www.projectmine.com.