Vlak voor vertrek schreef Eric een blog. Met zijn website beheerder sprak hij af dat de blog geplaatst zou worden zodra Eric de top van de Mount Everest zou halen. Helaas keerde Eric niet meer terug en werd de blog niet geplaatst. Tijdens de uitvaart ceremonie van Eric las zijn vriendin Jorieke de blog voor. De blog geeft troost en de nabestaanden kozen ervoor de blog alsnog te plaatsen. Eric heeft de top tenslotte gehaald!
Ik vertrek!
In retroperspectief; Deze blog schreef ik medio maart 2016, kort voor vertrek naar de Mount Everest. Ik kies er voor om hem pas na afloop van de expeditie te publiceren.
“Expeditions tend to disrupt your personal life, your financial life and your health. The more you go on expeditions, the more chance there is of repeating all those things.” — Jack Tackle
Jorieke zit tegen mij aan gekroeld op de bank. Het is 22.30 en eigenlijk tijd om naar bed te gaan. Samen nemen we de opties nog één keer door. Wat is nou echt het allerergste dat kan gebeuren? Het antwoord is eigenlijk verrassend simpel. Ongelukkig worden. Slechter kan niet. Jorieke heeft het laatste zetje gegeven. Ik neem mijn besluit. Onomstotelijk.
Een van de dingen die ik mooi vind van in de bergen is het feit dat ik mij daar nietig voel. Het maakt mij duidelijk wat écht belangrijk is in het leven. Dingen vallen als vanzelf op hun plek. Zeker het verloop van mijn expedities doet mij beseffen hoe dichtbij sterfelijkheid kan zijn. Dichtbij genoeg om te beseffen dat er weinig tijd te verliezen.
Niet lang geleden viel mijn oog op een artikel waarin stond wat mensen zeggen als ze op hun sterfbed liggen. Een van de punten blijft nazoemen in mijn hoofd “ik zou willen dat ik trouw was gebleven aan mijzelf, in plaats van te leven naar de verwachting van anderen”. Hmm.
Theo Maassen zei ooit treffend, als apenkooien het leukste is wat er bestaat, waarom doen we dat dan nooit meer? Ik vind bergen het mooiste wat er maar bestaat. Alles vind ik er; sportieve uitdaging, diepe emoties, fantastische natuur, antwoorden op al mijn vragen. Wat dichter naar de rand wordt het leven intenser, sprankelender en kleurrijker. Maar daarmee wordt de rest van de wereld automatisch een grijstint. Ben ik verslaafd?
Al langer merk ik in mijn dagelijkse werk bij de gemeente dat mijn concentratie matig is. Een memo, een integrale aanpak of de verbinding leggen, het lukt mij niet meer. Ik zie er meer tegenop dan uitgedroogd beginnen aan de 22 uur durende topbeklimming van de Mount Everest. Het lukt niet meer. Geluk vind je denk ik alleen als je iets met plezier doet. Als het ook maar iets met bergen te maken heeft moet ik mijzelf om 00.30 uur dwingen om mijn laptop af te sluiten en naar bed te gaan. Doe iets met plezier en de bron van energie is onuitputtelijk. Vind iets wat bij je past. In de bergsport is mijn koppige en vasthoudende karakter geen valkuil maar juist een kwaliteit geworden.
Wat ongemakkelijk schuif ik heen en weer op de bank. Ondertussen geeft de kat steeds harder kopjes tegen mijn scheenbeen om aan te geven dat het nu toch echt tijd is om hem eten te geven.
Ik sta schaakmat. Waar het precies begonnen is weet ik niet. Door te starten met (expeditie) klimmen ben ik ergens een ander pad ingeslagen. Geen pad dat vaak bewandeld is. Ik wist dat het pad langer is en meer bochten, kuilen en gaten heeft. Ongemerkt is het overgegaan in een één richting pad. Ik kan niet meer terug. Ik wil niet meer terug. Het is mijn pad.
De ochtend na de bewuste avond loop ik het kantoor binnen. Met pretoogjes en een brede glimlach vraag ik mijn leidinggevende of ze even tijd heeft. Ik neem ontslag.
Avonturen beleven, bergen beklimmen, polen bereizen en daarover vertellen is wat voor mij ligt. Gelukkig blijven het doel wat hoger is dan welke berg ook.
Dankjewel Eric!
Wow!!! Mooie woorden.. Leerzaam voor zoveel levenden..
Hans Achterbosch
Wauw! Helaas met een trieste afloop maar Eric, je hebt gedaan wat je hart je hebt ingegeven en daardoor heb je het pad gevolgt wat je gelukkig maakte. Niet veel mensen doen dat je na! Alle respect en ik wens de nabestaanden heel veel sterkte!
Leerzaam, stof om ver na te denken en inspirerend. Bedankt Eric, RIP
Trouw blijven aan jezelf….mooi geschreven
Je hebt gedaan wat je hart je ingaf Eric. Je hebt een mooi maar een te kort leven gehad. Jorien veel sterkte.
Dank voor de mooie woorden en inspiratie! RIP
Heel mooi.. Respect! Blijf trouw aan jezelf..
Wauw, wat een krachtige tekst is dit onbedoeld geworden, zeer inspirerend
Bedankt voor een prachtige visie. Helaas was jouw pad toch iets korter dan verwacht maar het was wel jouw pad. Ik hoop dat je zacht rust. Je inspiratie is onbetaalbaar, bedankt daarvoor.
Eric, ik vind je een held. Rust zacht.
Eric, je hebt je leven geleefd zoals jij dat wilde. Daar mag je trots op zijn.
Zou het in de naam zitten?
“Mijn” Eric , vlieger met hart en ziel, volgde ook zijn hart, maar werd ziek, kreeg ALS en koos zelf zijn waardig einde.
Is het toeval dat deze ziekte ook in jouw leven belangrijk genoeg was om ervoor te strijden?!
RIP jullie 2 en drink daarboven samen een biertje en luister naar elkaars verhalen.
Jorien, heel veel sterkte en wees bovenal trots op “jouw” Eric!
Ontzag hiervoor. Beste Eric, waarschijnlijk wist je dat je een grens ging oversteken,maar je bent toch trouw aan jezelf hieraan gebleven. Inderdaad. In principe gaan we allemaal hemelen. Alleen de manier waarop maakt vele van ons bang en angstig in het leven. Succes met je overwinning op de Mount Everest en het houden van je zelfbewustzijn. RIP en ik wens de familie veel sterke toe.
Dank voor de inspirerende woorden. Rust zacht Erik.
Vooral de tekst regel: ik zou willen dat ik trouw was gebleven aan mijzelf, ipv te leven naar de verwachting van anderen.
Vind ik zo bijzonder.en wat heeft hij deze zin ten uitvoer gebracht. Diep respect ook voor de nabestaanden.
Hier word ik stil van…. Een spiegel om je geluk en dromen na te jagen. Erg verdrietig dat het zo heeft moeten aflopen, maar anderzijds heeft Eric het maximale geluk benaderd, wat velen in hun hele leven niet lukt. Een inspirerende blog, waar ik kracht uit haal! R.I.P.
Wat geweldig mooi geschreven Eric, en oh zo waar ! Zo jammer dat je nooit heb kunnen nagenieten van je geslaagde top poging. Jorieke, ook veel respect voor jou ! Dat je je vriend binnen jullie relatie de dingen liet doen die hij lief had. Dat is echt houden van !
Wat een wijze woorden, indrukwekkend…
Dat je mag rusten in vrede op een plek die jou zo lief was.
Dank voor het delen van zijn laatste blog. Zo mooi en inspirerend. Intense vreugde en diep verdriet zo direct na elkaar. Aan de nabestaanden heel veel sterkte met het verlies.
Mogen de nabestaanden hierin troost vinden. Je hebt de top gehaald, kerel! Je hebt nu ook je rust gevonden! Jorieke en alle bekenden, zijn bestemming is bereikt! Helaas veel te vroeg! Ik wens jullie veel sterkte. Weet dat hij op jullie wacht! En zal jullie lachend begroeten. Ooit, nu nog niet, maar ooit! Eric, je bent een bijzonder mens met een bijzondere prestatie! Toch gedaan. Respect……niet anders dan diep respect! Ik buig voor jou. Namastè! Rust zacht, Erik
Een voorbeeld voor velen! Een mooie manier om herinnerd te worden.
Krachtige woorden. Sterke overtuiging. Geleefd zoals gewild. Je doel bereikt.
Mooi en bijzonder om te lezen! Mijn broer was ook een fanatieke bergbeklimmer en herken de passie en drive, hij leefde ervoor! Eric&Eric what’s in the name…! Veel sterke voor de familie met dit enorme verlies.
Je hebt dit verhaal uitgebreid verteld aan mij, toen was ik al onder de indruk. Nu je er niet meer bent, raakt het mij nog meer. Had nog graag meer van dit soort gesprekken met je willen voeren!!
Eric, bedankt voor je inspiratie maar vooral om jou! Fijne momenten gehad met je, ook al waren ze kort. Puur, dat was je.
Diepe buiging en respect……
Erg inspirerend, dankjewel Eric!
Mooi dat Eric zijn verstand even niet volgde maar wat zijn hart hem ingaf. Hij koos zo zijn eigen weg en niet de weg die menig mens zou nemen! Jorieke, respect voor jou dat jij hem dit gunde en je kon laten gaan!
Zit net zijn verhaal in psychologie magazine van mei te lezen! Google op zijn naam en zie dit blog!
Eric heeft zijn hart gevolgd! Respect!
Marietje
Een leven volbrengen terwijl je je passie onderdrukt is moeilijker te volbrengen dan de dood gedurende het volledig uitleven van je passie !!
Via mail had je me uitgenodigd voor een kopje koffie op base camp ondanks dat we elkaar nog nooit ontmoet hadden.Toch heb ik het gevoel dat ik je jaren heb gekend. Je was en blijft voor mij een groot man. Innige deelneming aan de familie
Wat een verschrikkelijke afloop na zo’n inzicht….Veel sterkte aan de nabestaanden.
Zo wijs en mooi voor altijd in gedachten, r.i.v. Eric
Held!
Eric,
Respect voor jou verhaal! Het is triest afgelopen maar je hebt bereikt wat je wilde. Ik hoop zo dat het moment van het staan op de top, een ongelofelijk mooie ervaring voor je was! Ik hoop het zo…
Je wilde in 2017 als eerste Nederlander op de Kanchenjunga staan. Ook een fantastisch plan van je.
Ik sprak met je over mijn reis naar Nepal. Je gaf mij tips waar ik veel aan had. Zo graag had ik je willen vertellen hoe het was. Nu klim ik zelf ook en denk vaak aan de ervaren klimmers zoals jij.
Sterkte voor de nabestaanden.
Rust zacht Eric.
Enkele weken voordat hij stierf had ik het geluk deze inspirerende man te spreken. Zijn idee dat vroeg te sterven beter is dan nooit geleefd te hebben deel ik van harte. Ik gebruik heel graag een quote die hij toen gaf:
“wil je dromen dat je leeft, of leven in je droom?”