Bergen voor de sneeuwval

Door bossen met pijnbomen en bloeiende Rododendron volgt het trekking pad zijn weg langs de Dudh Kosi , die af en toe met donderend geweld naar beneden stroomt. Via metalen hangbruggen steken we de rivier over en weer terug. Tijdens de trektocht naar Everest basecamp raakt mijn lichaam langzaam gewend aan de hoogte en kom ik steeds beter in de goede mindset. Heuvels waarbij mijn hartslag eerst nog diep in het rood ging, loop ik nu fluitend op. De eerste dagen heb ik nog last van “fantoomtrillingen”. Ik denk dat ik mijn telefoon voel trillen, terwijl dit in werkelijkheid niet kan. Ik moet nog los komen van alle westerse stress en luxe.

In de meeste lodges onderweg is redelijk eten te krijgen. Vaak staat er vlees op het menu. Boeddhisten mogen geen dieren doden, maar als een Yak per ongeluk van het pad valt is het wel ok om het dier op te eten… Ik weet het niet, maar ergens moet hier een boeddhist wonen die in een volgend leven qua reïncarnatie op niet veel meer hoeft te rekenen dan een regenworm.

In de lodges trekken mijn sponsorlogo’s de aandacht. You are from Turkey? Als reactie op Turkish Airlines terwijl ALS Nederland direct mijnafkomst verraadt. Ik voel mij soms net Wim Kieft die voor de zoveelste keer moet vertellen over zijn doelpunt tegen Ierland op het EK’88. Ik probeer mij wat afzijdig te houden van alle Amerikaanse superlatieven, waarbij ik hoor dat het awesome, great en fantastic is.

In Namche bazar is veel veranderd sinds ik hier in 2002 voor het eerst was. Mobiel bereik bestond nog niet. De Maoisten bliezen alle telefoonlijnen in de omgeving op, waardoor nauwelijks contact met de buitenwereld mogelijk was. Bij het enige internetcafé in het dorp kwam ik er weken later achter dat “Dutch maverick Pim Fortuyn was murdered”. Via de uitgeprinte CNN headlines nog wel. Hoe anders is Namche nu. Illy coffee, appeltaart, kamers met badkamer het is er allemaal. Het internetcafé is alweer ter ziele omdat overal wifi is te krijgen. Het is maar net wat je opzoekt overigens, in onze lodge rennen de ratten “gewoon” over het plafond heen..

In een van de cafe’s van Namche komt bij sterk de herinnering aan de mislukte 2012 expeditie boven. Ik weet nog maar al te goed hoe klote ik mij hier voelde. Met zijn allen lieten we ons hier vollopen om de scherpe randen van de mislukte expeditie te halen. Ergens ben ik bang voor nog zo’n teleurstelling. De weg naar de expeditie is steeds breder geworden met allerlei leuke zijsporen. Tegelijkertijd brengt het ook een druk om te presteren met zich mee. Zelf opgelegd, maar toch.

Lokale markt in namche bazar. pic.twitter.com/K5ufM9dFjU

— Eric Arnold (@EricArnold8850) 10 april 2015

Na Namche verlaten we de “Coca Cola” route. Onze uitgestippelde route voert over twee bergpassen van 5300 mtr. Al snel worden de accommodaties basic. Geen stromend water, nauwelijks elektriciteit en het toilet is een gat in de grond. Sommige Nepalezen leven hier op 4000 meter. Gefascineerd ben ik door een bejaard stel, beide ongeveer 1,50 mtr, met diepe groeven in hun gezicht door het leven onder zeer moeilijke omstandigheden. Op de kromme rug draagt de vrouw een rietenmand met Yak poep. In een hun lage stenen huisje is dit de brandstof voor de kachel. Een schoorsteen is niet aanwezig. Lachend met een mond zonder tanden wijzen ze ons de goede weg. Nog iets langer het verkeerde spoor volgen betekent een illegale grensoversteek met Tibet.

Nauwelijks in de goede lodge slaat het weer om. Binnen 24 uur valt misschien wel 30 cm verse sneeuw. Het verschil tussen de witte sneeuw en witte lucht is bijna niet meer te maken. De pas oversteken is gevaarlijk en lastig geworden, De uren verstrijken in de lodge op 4350 mtr. Ik heb niets te doen maar verveel mij geen moment. Samen met locals zitten we rond de potkachel waar het behaaglijk is. Een dag later is het weer wat bijgetrokken. Wij vervolgen onze weg weer naar de coca cola route, waarbij de sneeuw een knisperend geluid maakt onder mij schoenen waar ik gelukkig van wordt. Op 18-4 ontmoet ik de rest van de expeditiegroep waarna de beklimming van de Lobuche van 6300 mtr op het programma staat.

Het laatste nieuws rond mijn expeditie is te volgen via mijn Twitter, ericarnold8850