Red light district, Gold lounge en Kathmandu

De kop is eraf, de expeditie is begonnen. Beginnen betekent afscheid nemen van mensen om wie je geeft, en dat is niet het makkelijkste moment.  Zowaar vijf mensen zijn bereid mij naar het vliegveld in Frankfurt te brengen, super!

In Frankfurt blijk ik in mijn haast een hotel geboekt te hebben in het Red light district. ’s-Avonds zit ik in het hotel en besef mij wat er voor een enorm avontuur voor de deur staat. Iets wat zo omvangrijk is dat ik het nog niet kan overzien. Ik weet van vorige expedities dat die koudwatervrees er bij hoort.  Onthechten van thuis en vol het avontuur in, ik heb er altijd even voor nodig.

De vlucht zelf loopt uit op een wachttijd van 10 uur op het vliegveld van Bahrein, waarvan ik met zes rekening gehouden heb.  Net als ik mij echt stierlijk begin te vervelen bedenk ik mij dat Gulfair mij sponsort, daar moet toch iets mee te doen zijn! Aangekomen bij de Goldlounge van Gulf Air doe ik mijn verhaal en zo waar, ik mag naar binnen. Tussen de businessclass passagiers en sjeiks wordt er goed voor mij gezorgd.  Eten, drinken, douchen het kan allemaal! Een ruimte bestaat uit een paar grote loungebedden waarop ik kan slapen. Ik lig prinsheerlijk onder mijn deken, terwijl crew mij bijtijds wekt om te gaan boarden. Als ik dan ga boarden valt mij op dat de rest van passagiers er een stuk minder uitgerust uitziet.

In Kathmandu aangekomen voelen veel dingen vertrouwd, de geur van curry, wierook en afval, het getoeter. Koeien die argeloos door de mierenhoop van het verkeer heen bewegen.  Kathmandu is als stad best aardig, maar vooral leuk omdat je komt omdat je of iets leuks in de bergen gaat doen, of juist terugkomt uit de bergen, waardoor je welke vorm van luxe waardeert.

Een Everest expeditie vraagt veel voorbereiding. Doordat  ik Arnold assisteer als expeditieleider moet ik daar ook mijn steentje in bijdragen. Samen stellen we een medicijnen koffer samen voor de expeditie. Verspreid over een tafel liggen stapels medicijnen tegen allerlei kwalen, grofweg in te delen in pijn, bacteriële infecties, hoogteziekte en overig.

Een deel van de collega Everest aspiranten heb ik inmiddels gezien, drie van de acht klimmers. Er zijn niet alleen Everest beklimmers. Er is ook een groep die naastgelegen 8000 berg de Lhotse wil beklimmen. Ook is er een zogenaamde Everest trainingclimb, waarbij tot maximaal camp 3 geklommen wordt. Een enkeling loopt mee tot het basiskamp. Samen Arnold kijk ik de uitrusting van sommige trainingclimb members na.  Lang niet alles is aanwezig.  Geld is blijkbaar geen probleem, zonder met zijn ogen te knipperen koopt een member voor duizenden euro’s aan materiaal.

Als de expeditie straks echt van start gaat, zijn er ook regelmatig updates over de
expeditieterug te lezen op www.summitclimb.com
Ook via mijn Twitter https://twitter.com/#!/EricArnold8850 volgen updates.